Wieś w gminie Kłaj, położona w zachodniej części Kotliny Sandomierskiej. Zabudowania rozlokowane na rozległym wzgórzu, z którego ku południowi rozciąga się fascynująca panorama prawie całego Beskidu Wyspowego. Południową granicę wsi stanowi ruchliwa, międzynarodowa droga E40 z Tuplic do Przemyśla, przez Kraków, Bochnię i Tarnów. W Brzeziu znajduje się stacja benzynowa.
W centrum wsi znajduje się kościół i okazałe budynki dawnego folwarku, w których obecnie mieści się filia Zakładu Doświadczalnego Hodowli i Aklimatyzacji Roślin z sąsiednich Grodkowic. Wśród zabudowań Brzezia dominują domy nowe, typu willowego. Zachowało się tu stosunkowo mało typowych dla sąsiednich wsi tego regionu (na przykład Szarowa czy Kłaja) drewnianych domów z przełomu XIX I XX wieku.
Dąbrowa położona jest w zachodniej części kotliny Sandomierskiej, lokalizacja wsi jest niemal identyczna jak Szarowa. Historyczne centrum wsi skupiło się między trzema ulicami: Brzeżka, Centralną i Partyzantów, na południowym stoku wzniesienia. Tam też znajdują się charakterystyczne dla tego regiony stare drewniane domy z przeszklonymi werandami. Kilka z nich pochodzi z drugiej połowy XIX lub też początku XX wieku.
Nowe zabudowanie, typu willowego, powstają zwłaszcza wzgórzu na północnym krańcu wsi, w pobliżu Puszczy Niepołomickiej. Tam też znajdowały się zabudowania folwarczne należące do rodziny Żeleńskich, obecnie na ich miejscu powstał gmach mieszczący Wiejski Dom Kultury i Ochotniczą Straż Pożarną. Ze wzgórza rozpościera się malowniczy widok na całą okolicę.
Wieś w gminie Kłaj, położona w zachodniej części Kotliny Sandomierskiej. Grodkowice znajdują się na wzniesieniu, z którego rozpościera się panoramiczny widok na całą okolicę. Zabudowa wsi wznosi się po dość stromym, wschodnim stoku tego wzgórza a rozlokowana jest przy drodze przechodzącej przez jej centrum. Najniżej położona cześć Grodkowic znajduje się w Dolinie Raby. Tam też błyszczą dwa "oczka" po dworskich stawach rybnych. Wśród budynków wyróżniają się liczne, pochodzące z początku XX wieku, drewniane chałupy z ganeczkami lub oszklonymi werandami. Nadają one miejscowości niepowtarzalny klimat. W Grodkowicach, znajduje się również zespół podworski, w którym obecnie mieści się Zakład Doświadczalny Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin.
Gruszki wg „Geografii regionalnej Polski” J. Kondrackiego położone są w makroregionie Kotlina Sandomierska, w jej zachodnim fragmencie zwanym pogórzem Bocheńskim w członie Wielicko-Gdowskim. Pod względem geologicznym teren wsi ukształtowany został w okresie Miocenu pod wpływem nacisku płaszczowin karpackich. Sołectwo położone jest na wysokości od 212 m.n.p.m. w okolicach ulicy Podlas przy granicy ze Staniątkami do wysokości około 255 m.n.p.m. przy ulicy Wołowej w okolicach skrzyżowania z ulicą Wesołą.
Sołectwo wraz z całą gminą Kłaj znajduje się w zasięgu obszaru metropolitalnego miasta Krakowa. Gruszki wraz z Podlasem zajmuje około 150 ha, z czego większość stanowią grunty orne, użytki zielone, a także poza terenami zabudowanymi liczne chodź niewielki sady. Miejscowość zamieszkuje około 445 osób.
Kłaj położony jest w zachodniej części Kotliny Sandomierskiej, na jej południowym obrzeżu, w mezoregionie Doliny Raby. Ale najbardziej na zachód wysunięty skraj wsi (przy granicy z Szarowem) sięga już wstępnych wzniesień mezoregionu Wysoczyzn Przykarpackich, tutaj - Wysoczyzny Wielicko-Gdowskiej. Na ogólną długość około 4,5 km południowej granicy Kłaja, zaledwie 600 m stanowi Raba, reszta przypada na Targowisko. Natomiast północną granicę wsi optycznie stanowi dość wyrównana linia południowego skraju głównego kompleksu Puszczy Niepołomickiej. W rzeczywistości jednak granica Kłaja wbiega tam głęboko w leśne ostępy, obejmuje środkową część Puszczy, północno-wschodnie obrzeże torfowiska Błoto oraz uroczyska puszczańskie: Gibiel, Grójec, Kowalina, Kozi Las, Lipowiec, Na Poszynie i inne.
Miejscowość położona jest na lewym brzegu rzeki Raby, u ujścia do niej potoku Połomu. Przez wieś prowadzi droga z Kłaja do Książnic. Ta mała osada Klemensa z Ruszczy liczyła za Długosza cztery i pół łana frankońskiego uprawianego przez kmieci.
W roku 1238 przeszła wraz z innymi dobrami tego magnata na własność klasztoru staniąteckiego. Łężkowice należały do parafii rzymsko-katolickiej w Chełmie. Od 1921 roku Łężkowice posiadają swoją parafię. Miejscowość graniczy z Targowiskiem, Grodkowicami i Książnicami.
Łysokanie położone są w zachodniej części Kotliny Sandomierskiej, wieś usytuowana jest na wzniesieniu, na linii międzynarodowej drogi E40, z Tuplic do Przemyśla. Większość zabudowań stanowią nowe domy, typu willowego, położone wzdłuż głównej drogi.
Pierwsza wzmianka o tej miejscowości pochodzi z 1384 roku. Ziemie te miały różnych właścicieli aż do XV wieku, kiedy to zostały przekazane rodzinie Lanckorońskich. W XVII wieku część Łysokań, tak jak inne miejscowości w regionie, przeszły w ręce rodziny Żeleńskich. W 1837 roku rodzina wykupiła pozostałe ziemie i dołączyła je do grodkowickiego majątku. Na początku XX wieku Żeleńscy sprzedali większość ziemi.
Wieś w gminie Kłaj, położona w zachodniej części Kotliny Sandomierskiej. Położona pomiędzy Targowiskiem, a Puszczą Niepołomicką.
Szarów ciągnie się z północy na południe wąskim pasmem o długości 4 km, centrum wsi zlokalizowane jest wzdłuż głównej drogi. Południową granicą Szarowa jest dolina potoku Tusznica.
We wsi zwraca uwagę szczególnie duża liczba, parterowych drewnianych domów, z oszklonymi werandami, charakterystycznymi dla tego regionu. Zlokalizowane są one przeważnie w starszej części Szarowa, gdzie znajdują się również drewniane chałupy z drugiej połowy XIX w. lub z początku XX w.
Targowisko położone jest w zachodniej części Kotliny Sandomierskiej. Wschodni odcinek granicy miejscowości biegnie wzdłuż rzeki Raby. Zabudowania wsi ciągną się dwoma rzędami przy ulicach Św. Walentego i Akacjowej, między którymi przepływa uregulowany potok Tusznica.
Na południowy zachód od centrum wsi krzyżują się dwie drogi: ponadregionalna z Bochni do Niepołomic i lokalna z Kłaja do Grodkowic. Przez południowy skraj Targowiska przebiega międzynarodowa szosa E40 z Krakowa do Przemyśla. We wsi, szczególnie w jej starej części przy ul. Akacjowej, stoi dużo domów, charakterystycznych dla tego regionu. Są to domy mieszkalne drewniane z ozdobnie rzeźbionymi drzwiami wejściowymi, oszklonymi werandami i gankami. 20 spośród tych domów uznanych zostało za zabytkowe. Większość z nich pochodzi z przełomu XIX i XX w.